Altijd op zoek naar de juiste balans zoekt Zijlmans hakkend, schurend en polijstend zijn weg; de huid van de steen weerkaatst en absorbeert, neemt op en laat weer gaan. Zoals een dichter in slechts een paar woorden de essentie weet te vangen, vat hij in zijn kunstwerken de kracht van de materie en de poëtische uitstraling samen. Ze zijn rustbakens in het hectische leven van alledag, verstilde momenten waardoor de mens weer even tot zichzelf kan komen. Ze geven aanleiding tot bespiegeling en verdieping.